Słownictwo obce w Trylogii Henryka Sienkiewicza
Autor:
Beata Romanek
- Wydanie I
- Rzeszów 2009
- format 169 x 239 mm
- ss. 279
- ISBN 978-83-7586-010-8
Ze wstępu... Henryk Sienkiewicz (...) przygotowując się do pisania Trylogii, studiował dzieła siedemnastowiecznych pisarzy polskich oraz zapoznawał się ze staropolskimi przekładami dzieł antycznych. Kopalnią wiedzy o codziennym języku siedemnastowiecznej szlachty były dla tego wybitnego twórcy opublikowane Pamiętniki Jana Chryzostoma Paska, który – zdaniem wielu krytyków literackich – był prawdopodobnie pierwowzorem kreacji Zagłoby. Dzięki tym lekturom poznał język staropolski, jakim mówili jego bohaterowie. Wiedział również, na jakich utworach literackich kształciła swego ducha ówczesna szlachta z recenzji Prof. dr hab. Kazimierza Ożoga Autorka znacznie posunęła naszą wiedzę na temat mistrzostwa stylu Henryka Sienkiewicza. Wyrazy obce służą bowiem archaizacji i stylizacji, nadają kreacji świata przedstawionego koloryt lokalny i walor historyczny. z recenzji Prof. dr hab. Jana Ożdżyńskiego Wartość kulturoznawcza zamieszczonego w aneksie zestawienia polega, jak mi się wydaje, na tym, że pozwala ono zrekonstruować historyczne warstwy formacji dyskursywnej, którą określić można w “produkcie finalnym” tekstu Sienkiewiczowskiej powieści. Takie ujęcie pozwala doprecyzować wiele spostrzeżeń dotyczących stylizacji archaizującej, środowiskowej i historycznej w dziele Sienkiewicza.